U okviru konkursa „Moje mesto, moja priča: Novinarski talenti Aranđelovca“, mladi i talentovani Boris Ćalasan, učenik prve godine Gimnazije „Miloš Savković“ u Aranđelovcu, pod mentorstvom profesorke srpskog jezika i književnosti Marije Mladenović, predstavio je svoje viđenje svog rodnog grada. U svom radu, Boris se posvetio istraživanju znamenitosti Aranđelovca, ističući bogatu istoriju i kulturno nasleđe kroz priče o Risovačkoj pećini, Starom zdanju i parku Bukovičke banje. Stručni žiri, koji predvodi profesor dr Zoran Jevtović sa Filozofskog fakulteta u Nišu, prepoznao je vrednost ovog rada, izdvojivši ga kao jedan od potencijalno nagrađenih.
ARANĐELOVAC
Sa ponosom vam predstavljam moj grad, u srcu šumovite Šumadije, na obroncima planine Bukulje, koja ga štiti od vetrova I u čijem zagrljaju uživa u blagoj klimi. Mesto u čijoj je okolini podignut Prvi srpski ustanak. Jedino mesto na čijem se grbu nalaze I Karađorđe I Miloš Obrenović. Varoš nastala spajanjem dela dva sela Vrbice I Bukovika, izgradnjom Crkve-pokajnice posvećene Sv. Arhangelu Gavrilu 1858.godine,počinje da živi svoj istorijski život I ime dobija baš po ovom svecu-Aranđelovac!
Risovačka pećina:
Na samom ulazu u naš grad iz pravca Beograda ili Kragujevca, uz levu stranu puta pored rečice Kubršnice nalazi se pećina Risovača. Otkrivena je sasvim slučajno 1950. godine. Naš kraj je inače poznat po kvalitetnom mermemru i kamenu koji se i dan danas ekspolatiše. Na mestu pećine bio je kamenolom, te je ona tako otkrivena. Geolozi su utvrdili starost pećine na period od pre 144 do pre 165 miliona godina.
U okolini pećine živele su neobične životinje kao što je : pećinski medved, jelen orijaš, pećinksa hijena, lav i runasti mamut. Naravno u pećini je živeo i risovački čovek koga je odlikovala robusna telesna građa i velika fizička snaga. Oruđe je pravio od kamena, a u pećini su pronadjene strugače i alatke od kostiju za obradu kože. Njenim uredjenjem i puštanjem u rad za turiste 19.09.1987 godine sačuvana je od zaborava čitava jedna epoha čovekovog postojanja i rada. Njeno radno vreme je od 9-17h.
Staro zdanje
Na drugom delu grada u srcu velelepnog parka nalazi se simbol naseg grada i jedan od najlepsih primera arhitekture srpskog romantizma Staro zdanje. Prvobitno zamišljena kao Skupština Kneževine Srbije, premeštanjem prestonice iz Kragujevca u Beograd, postaje dvor-letnjikovac dinastije Obrenović. Gradnju je započeo knez Mihailo Obrenović 1868 godine po projektu arhitekte Koste Šreplovića. Najimpresivniji deo Starog zdanje nekada je bila sala Kneževa gde su se u 19. veku održavali balovi. U njoj je i oficir Živojin Mišić upoznao svoju suprugu Lujzu. Izgradnjom pruge uskog koloseka 1906. godine, u grad pristižu brojni gosti te je zdanje pretvoreno u hotel. Danas je Staro zdanje rujnirana zgrada opustošena od lopova i vandala, koji ne znaju ništa o sopstvenoj istoriji i ne poštuju sopstvene korene.
Park Bukovičke Banje
U 19. Veku inžinjer i prvi srpski urbanista Emilijan Josimović pokrenuo je podizanje parka . Zemljište za kompleks kupljeno je 1849. godine, kada su i započeti radovi, zasađeno drveće i uređen izvor mineralne vode i „ Talpara“, a 1856. godine i „Đulara“. Svoje sadašnje obličje park dobija oko 1900. godine kada su nastali aleja borova i drvored kestenova. Knez Mihajlo Obrenović je svojeručno 1867.godine zasadio drvo platana, koje i dan danas ponosno svedoči o nekim davnim, lepim vremenima. Pored ovog vremešnog platana i drugih vrsta retkog drveća, među cvetnim alejama, nalazi se svojevrsna postavka mermernih skulptura, pod otvorenim nebom. One su plod rada naših i inostranih najboljih autora u sklopu Međunarodne smotre umetnosti „ Mermer i zvuci“. Ona se organizuje svake godine u letnjim mesecima i tada naš park postaje stecište najpoznatijih ljudi svih umetnosti i folklornih čuvara tradicije.
Bukovička Banja
Ono što je jedinstveni pečat našeg grada i blagodet za njegove stanovnike je lekovita voda. Njom se još 1811.godine lečio Dositej Obradović. Na zahtev Kneza Miloša lekovita voda je u butelima dopremana na dvor. Početkom XX veka počinje ručno flaširanje vode u prvoj fabrici vode Paviljonu Knjaza Miloša. Zgrada Paviljona je podignuta 1907.godine po projektu Branka Tanazovića u stilu secesije. Naša voda je često dobijala medalje za kvalitet, a Bukovička banja je važila za najbolju banju u zemlji u prvoj polovini XX veka. I danas mineralna voda „Knjaz Miloš“ ponosno nosi brojna odličja za kvalitet i lekovitu moć. U Specijalnoj bolnici „Bukovička Banja“ na bazi ove vode , gline i klime sprovode se najsavremenije terapeutske metode. U našoj banji se leče bolesti pluća, stomaka i kostiju, a ono što je najvažnije je da jedini u zemlji imamo dečje odeljenje za nastavak lečenja, edukaciju i rehabilitaciju dece obolele od šećerne bolesti koja su zavisna od insulina.
autor teksta:Boris Ćalasan
Gimnazija,, Miloš Savković“ 1/4
Mentor: Marija Mladenović
Projekat sufinansiraju Medijska kuća IFM i Opština Aranđelovac.
Ovaj projekat sufinansiran iz budžeta Opštine Aranđelovac, stavovi izneti u podržanom medijskom projektu nužno ne izražavaju stavove organa koji je dodelio sredstva.
Medijski sadržaj broj:5
Nosilac projekta:Medijska kuća I FM Topola, portal NOVINicE